De opbouw van een traject

De eerste keer is een intakegesprek. Dit gesprek is erop gericht om de hulpvraag duidelijk te formuleren en om deze vraag de rest van het traject te kunnen verdiepen. Gedurende het traject werk ik o.a. met muziekinstrumenten, muzikale oefeningen, coachingskaarten en schema’s. Over het algemeen omvat een coachingstraject 12 tot 14 sessies.

Voor de opzet van het traject is de coachee het uitgangspunt; ik stel hem vragen, ik zet hem aan het werk om hem zijn eigen antwoorden te laten vinden. Hij bepaalt hoe het traject verloopt en ik ben er ter ondersteuning. Ik bied hem verschillende werkvormen aan waardoor hij beter inzicht krijgt in zijn hulpvraag. Ik help hem die te onderzoeken en te bekijken wat hij ermee wil bereiken en welke stappen er dan nog te zetten zijn.

Mijn werkwijze

Als muzikaal coach maak ik gebruik van muziek en verschillende instrumenten ter ondersteuning van het ontwikkelingsproces.

Het maken van muziek helpt om van een afstand naar de, door jou ingebrachte, situatie te kijken.

Voorbeeld: assertiviteit

Je laat makkelijk over je heen lopen door anderen in conflictsituaties. Jij bent altijd degene die door de knieën gaat en toch mee gaat in het standpunt van je collega. Je durft er ook niks over te zeggen. Je bent hier ontevreden over maar durft niet voor jezelf op te komen. Je weet dat je het wel zou moeten doen maar iets houdt je hierin tegen. Het makkelijkste is om maar gewoon te doen wat die ander wil.

Interessant is om te onderzoeken wat jou tegenhoudt om op zulke momenten assertief te zijn. En om uit te proberen op wat voor manier je in deze situatie zou kunnen reageren zodat je in ieder geval tevreden bent over je reactie en ook hebt geprobeerd om voor jezelf op te komen. Een aangeleerd patroon is niet zomaar veranderd maar met kleinere tussenstapjes sluit je aan op wat je op dat moment wel lukt en werk je er naar toe om dus wel (helemaal naar je zin) assertief te kunnen reageren.

Als we dit thema assertiviteit muzikaal onderzoeken zou het er als volgt uit kunnen zien:

Instrument: djembé

Aantal personen: twee

Werkvorm: samenspel

Plek in de ruimte: schuin tegenover elkaar zittend op een stoel en allebei een djembé voor ons op de grond om op te kunnen spelen.

We werken naar een ‘muzikale’ conflictsituatie toe. Jij speelt een basisritme en ik speel dat mee.

De conflictsituatie ontstaat doordat ik me niet aan de afspraak hou dus ik speel bijvoorbeeld een ander ritme erdoorheen, twee keer zo hard als jij en ik luister niet naar jou.

Opdracht 1: speel op de djembé hoe jij nu meestal reageert op een conflictsituatie met een ander. Ik vraag je wat jij hebt gehoord (qua tempo, volume, ritme, klonk het sterk, duidelijk etc.)

Welk kernwoord zou je aan dit spel geven?

We spelen de situatie nog een keer.

Opdracht 2: speel een tegenovergestelde reactie van daarnet bij opdracht 1. Ik vraag je wat jij hebt gehoord (qua tempo, volume, ritme, klonk het sterk, duidelijk etc.) Welk kernwoord zou je aan dit spel geven? En hoe voelt het om zo te reageren in plaats van je reactie bij opdracht 1?

Een vervolgstap zou kunnen zijn om een middenweg te vinden tussen reactie 1 en reactie 2. Dan geef je deels toe aan je collega maar je blijft in ieder geval ook trouw aan je eigen standpunt.

Een andere vervolgstap zou kunnen zijn dat je bijvoorbeeld nog verder uit je comfortzone stapt door de reactie waar jij je niet prettig bij voelt uit te vergroten. Uit je comfortzone stappen is eng en spannend maar geeft je juist wel de mogelijkheid om die angst eens verder te bekijken.

Waarom vind je het zo spannend om zo te reageren in een conflictsituatie?

Doordat je je bewust bent geworden van je natuurlijke reactie in conflictsituaties kun je ermee gaan oefenen in het dagelijks leven.